صعود به ارتفاعات شیدا
روز چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت با تعدادی از همنوردان با شگاه قاجر به ارتفاعات شیدا صعود کردیم.
گزارش تصویری برنامه در ادامه مطلب…
نزدیک قله
همراه مهدی
ابتدا با یک دستگاه مینی بوس از قروه بسمت دهگلان حرکت کردیم بعد از حدود ۲۵ کیلومتر بسمت شمال رفتیم به جهت بارندگی های اخیر قسمت خالی جاده کلا گل شده و امکان رفتن نبود.
مینی بوس را همانجا گذاشته و راهی قله شدیم.
بسمت قله
صرف صبحانه نزدیکی قله
همراه بانوان باشگاه
عکس خانوادگی
بعد از حدود یک ساعت مه علیظی همه جا را فرا گرفت و هیچ دیدی نسبت به اطراف نبود بنا به تشخیص مسئول فنی برنامه از نزدیکی قله برگشتیم.
با رسیدن به پیش مینی بوس بسمت قروه آمدیم.
البته این سومین باری بود که بنده به کوه شیدا می رفتم.
معرفی کوه شیدا
مقبره‌ی امامزاده «شیدای نازار» جزو آثار تاریخی به جا مانده از دوره‌ی سلجوقیان است که در کوه شیدای روستای ظفرآباد شهرستان قروه قرار دارد و هر سال پذیرای مسافران و بازدیدکنندگان مختلفی از اقصی نقاط کشور است.
بنای تاریخی «شیدای نازار» بر روی کوهی به نام کوه شیدا در ضلع شمال شرقی روستای ظفرآباد از توابع شهرستان قروه در فاصله‌ی ۲۵ کیلومتری شهر دهگلان قرار دارد.
بنای مقبره در بلندترین نقطه‌ی کوه شیدا واقع است و از هر جهت قابل رویت بوده و این اثر در تاریخ ۸ مرداد ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۵۹۳۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این بنا دارای پلان مربع شکل با حدود ۹ متر ارتفاع است که با آجرهای قرمز رنگ در ابعاد ۵*۲۲*۲۲ سانتیمتری و قوس‌های سلجوقی ایلخانی با مدخلی روی به شرق ساخته شده است.
فضای داخلی ساختمان بر روی اضلاع چهارگانه‌ی طاق‌نمایی تعبیه شده هم‌چنین قسمت تحتانی بنا از دیوارهای ضخیم ساخته شده که در بخش فوقانی از ضخامت آن کاسته شده است.
البته تاریخ احداث ساختمان بطور دقیق مشخص نیست، اما معماری آن از جمله فضای داخلی شامل گچ‌کاری و طاقچه‌های اطراف داخل آن و قوس‌های جناقی پاتو و شبدری و وجود گچبری‌های ساده در طاق‌نماهای داخلی و گچ زبره از عوامل تزئینی بقعه هستند که نمایانگر ابتکار استادکاران آن دوره است.
در کتاب تحفه‌ی ناصری آمده در این بنا سبحانوردیخان جد اماناللهخان بزرگ والی کردستان معاصر نادرافشار مدفون شده است.
این ساختمان یادآور ساختمان‌های پیش از اسلام است که همانند چهارطاقی‌های قدیمی شکل گرفته است.
تاریخ احتمالی تعمیر و مرمت مقبره شیدا احتمالاً به سال ۱۱۶۷ هجری بر می‌گردد و به «شیدای نازار» هم معروف است.
قله شیدا
